tòmatastrìðið

Dow Jones og mr Nasdag eru bàðir frekar ömurlegir karakterar, Ekki nòg með að þeir ymist sèu að lækka og hækka sig, heldur gera þeir lika suma menn gràhærða langt fyrir aldur framm .Èg tildæmis var með kolsvart fallegt hàr àður en èg fòr að lesa bækur eftir mr Down Jones og mr Nasblarass, en svörtu glitrandi lokkarnir eru nùna steypu gràir og standa beint ùtì loftið einsog gamlar vìrgirðingar à yfirgefini jörð. Fyrsta bòkin sem mr Downey Jones gaf ùt byrjaði mjög vel, textin skorinortur og beint frà hjartanu, það var eiginlega engu likara en að nyr frelsari væri kominn. Allt bara hækkaði og hækkaði, fjöllin hafið og meira seiga trèn hækkuðu. En svo kom eitthvað fyrir sem að engan hafði òað fyrir, að heimurinn skildi alltieinu að forseti Bandarìkjana var bara enn ein Barbì dùkkan af svo mörgum, að vìsu gat hùn sagt orð einsog ;lyðræði, velferð, drepa, strìð, miðaustur lönd, Kìna, og òteljandi margt annað sem að flestir i heiminum kunna utanbòkar. En àhrifin urðu samt sem àður hnattvænar hörmungar. Rithöfundar byrjuðu að skrifa bækur byggðar à ùtreikningum fjàrmàlastofnana, og flestir listamenn màluðu nù realistìsk màlverk af slagorðum bankana. Ekkert var einsog það var àður, beljunar hættu að mjòlka og stofnuðu hlutafèlag sem àtti að fjàrmagna betra gras, en það gekk samt heldur illa þvi að grösin höfðu sòtt um einkarètt à sinni aðal söluvöru ( en það er gras ) og mynduðu þeir nù bandalag með bæði trjànum og moldini. Fjöldaframmleidda grasið lenti þò fljòtlega ì vandræðum, alltof mikill sykur gerði það að verkum að allir helstu kùnnarnir dràpust ùr kransæða stìflum, og tìu af hverjum tìu mynduðu sykur òþol. Nù stefni allt ì eitt alsherjar tòmatastrìð, en sem betur fer voru tòmatarnir bùnir að stofna friðarsamtök sem að bönnuðu öllum tòmötum að làta nota sig til illra verka.

Bandarísk hlutabréf lækkuðu